IK WIL GEWOON HUILEN, MAG IK!!

Mag jij huilen van jezelf? Mocht je huilen van je ouders? Gaat het er steeds om wat de ander er van zal vinden?

Hoeveel mensen mogen er NIET huilen?

Velen! als je het mij vraagt. Tijdens de opvoeding wordt er al regelmatig gezegd, kom op, niets aan de hand. Ik ben 46 en kan in de oudere generatie zien dat zij echt de tranen inslikken.
Misschien zie jij dat ook om je heen. Ik vind dat zo jammer om te zien.

Want niet uitten wat je voelt is funest voor je hele Zijn.

Jij wilt uitten, maar je mag niet!! Als kind al en nu als volwassen persoon is het maar de vraag of je jezelf toestemming kunt geven om even een potje te janken.

Maar wat wil nou het geval, als je geen uiting geeft aan je gevoel, dan implodeert het als het ware. Het gaat ergens in je fysieke lichaam vastzitten.
Dan kun je je wellicht voorstellen, dat als je dit maar vaak genoeg doet, het echt naar buiten gericht gaat raken.
Dan kan verdriet ook omslaan in boosheid en frustratie.

Maar er is meer..

• Je krijgt buikpijnen
• Je huid raakt geïrriteerd
• Kortademig
• hartritmestoornissen
• bloeddruk te hoog of te laag  enz.

Pittig toch?! Dit zijn allemaal mogelijke oorzaken van het onderdrukken van wat je werkelijk voelt!!

Deze emotie wil er over het algemeen vanuit je borststreek uit, via je keel naar je mond en ogen er uit.
Wanneer je dit niet toestaat, je houdt het in, dan blijft het ergens onderweg hangen.
Wanneer je je tranen blijft wegslikken, zou je je dan voor kunnen stellen dat je last van je keel gaat krijgen.
Dat je de druk opbouwt en er ook hoofdpijn klachten en/of migraine van kunt krijgen, zo ook druk op de borst.

Dit kan best een poos wegebben, soms zelfs jaren. Het ebt weg omdat je ervoor kiest om heel andere dingen gaat doen.

Wanneer je in jouw weg van persoonlijke ontwikkeling stapt, denkt jouw ziel op een bepaalt moment, getriggerd door iets in jouw huidige dagelijkse leven,
IK WIL GEZIEN WORDEN, EINDELIJK!!

De druk wordt dan ineens heel hoog en je kunt er geen woorden aan geven. dat hoeft ook niet. Je hoeft alleen maar stil te staan bij wat je voelt en je hoeft er zelfs geen oordeel over te hebben. Wanneer je werkelijk voelt wat je voelt en ervaart kun je dit op een andere manier verwerken.
Je kunt erover praten, schrijven, zingen, dansen wat het ook is dat bij je past. Dit allemaal helend en mogelijk verhelderend.

Wanneer je er geen woorden aan kunt geven, maar wel kunt toestaan dat je volop in tranen schiet, dan geef je jezelf goedkeuring. Goedkeuring om wel te mogen huilen.
Om te laten zien wat er in dit moment is. Jouw Verdriet. Hiermee erken je je emotie en gevoel, dat is ook de weg naar heling.

Dus laat lekker los, ga lekker huilen. Laat je kind ook lekker huilen. Het enige wat het nodig heeft te horen: Ik kan zien dat je verdrietig bent. Wil je een knuffel?
Zo krijgt het erkenning voor wat het voelt, zonder daar woorden aan te hoeven geven. We hoeven het namelijk allemaal niet te begrijpen, we hoeven het alleen maar te erkennen.
De knuffel zorgt voor de bevestiging van onvoorwaardelijke liefde ♡

Dring je knuffel echter niet op, als je kind het in het moment nog niet kan ontvangen, respecteer dit dan. Het komt wel, vertrouw daarop.

Help elkaar te helen. Sta toe dat de ander zonder oordeel zijn verdriet mag laten zien, waar dan ook. Hoe moeilijk dit in de ontwikkelingsfase ook is.

Wanneer je onvoldoende handelt naar wat je voelt en ervaart, zul je meer en meer fysieke klachten gaan krijgen.
De weg naar binnen kan zich dan uitten in bijvoorbeeld eetbuien of depressie. Het kan ook juist de exploderende kant op gaan naar uitingen van boosheid.

HELP ELKAAR

Geef jezelf en de ander de ruimte om te delen en te helen. Hoe mooi zal de wereld zijn dat we elkaar kunnen zien en accepteren zoals we zijn, met alles wat we voelen.
Help elkaar door de ander de ruimte te geven te kunnen uitten. Voel niet meer de gene en denk niet, wat zullen de mensen nu denken.
Sta jezelf toe, jezelf te zijn. Met de nieuwe Jij die jij in wezen bent.

Juist in deze maand waar men liefde wil ervaren, maar waar er ook veel eenzaamheid ervaren wordt. Hoe fijn is het dan dat we elkaar een knuffel kunnen geven en steun.
Eenzaamheid is er onder de ouderen, maar zeker ook onder de jongeren, alleenstaanden, maar zelfs onder hen die een gezin hebben. Samen, maar toch alleen. Heb er erg in.

Ik wens je liefde, acceptatie & erkenning toe.

V-erken jezelf